My kind, jy verneuk en verdoem jou siel
deur te dink. Dink was nou net nie vir jou nie.
Vir jou is: so met die vingertjies speel
met kryt; bed toe gaan met nooit berou nie;
dans toe, en fliek toe en bed toe; en gaan en gaan
met hartstogtelike oorgawe, ontbloot
van kultuur, herinnering, ouers; ontstaan
as 'n nuwe skepping: vye omring met haartjies:
moenie ons siel verneuk en verdoem nie, my kind;
daardie stelsel maak, of gemaaktes aanvaar nie:
gemaaktheid: die was jou vyand altyd;
onder die dink se verkalktheid uit, vind
jy - dit glo ek - die aarde en die are
van water en losheid, uiteindelik of -heid.
Something i struggled with since university years was the seeking for what is happening around me to be that of where everyone was in expression of their own freedom in their own free will. Without this understanding life could get unbearable and very depressing. I am not the first person to have gone out seeking the answers to this kind of depressions - a man like NP van Wyk Louw is also addressing this issue in this poem he wrote.
No comments:
Post a Comment